در ایران، روز ۱۵ تا ۲۲ اسفند ماه به عنوان «هفته منابع طبیعی» نامگذاری شده است که نخستین روز این هفته یعنی ۱۵ اسفند «روز درختکاری» است.
روز درختکاری یکی از روزهای سال است که در آن مردم تشویق به کاشتن نهال می‌شوند. این روز معمولاً در روزهای پایانی زمستان یا روزهای نخست بهار است.
این روز برای نخستین بار توسط «جولیوس استرلینگ مورتون» از ایالت نبراسکا در ۱۰ آوریل ۱۸۷۲ پایه گذاشته شد و گفته می‌شود که در آن روز بیش از ۱ میلیون درخت کاشته شده است ولی در آمریکا بعدها این روز (Arbor Day)، به چهارمین جمعه آوریل، منتقل شد.
امروزه بیشتر کشورهای دنیا روز درختکاری را محترم شمرده و در این روز به کاشتن درخت ها و نهال های متفاوت اقدام می‌کنند. البته تاریخ این روز با توجه به آب و هوای هر کشور متفاوت است و بیشتر سعی می‌کنند تا در موقعی از سال این کار را انجام دهند که درخت قابلیت رشد کردن را داشته باشد. برای مثال می‌توان به کشورهایی مانند آلمان، مصر، پاکستان، مکزیک اشاره کرد که روز درختکاری به ترتیب در روزهای ۵ اردیبهشت، ۲۶ بهمن، ۲۷ مرداد و دومین پنجشنبه از ماه جولای است.
درختکاری در ایران دارای پشتوانه‌ای از علایق ملی و سنت تاریخی است، تاریخ نشان می‌دهد که ایرانیان باستان، جشن‌های خاصی داشتند و در این جشن‌ها به درختکاری پرداخته و به خاک و زراعت احترام می‌‌گذاشتند.
در ایران، از ۱۵ تا ۲۲ اسفندماه، به عنوان هفته منابع طبیعی تجدید شونده نامگذاری شده است که نخستین روز این هفته، روز درختکاری است. ایرانی‌ها هر سال با کاشت درخت به استقبال سال نو رفته و در واقع با این کار نمادین در آستانه بهار زندگی را به زمین باز می‌گردانند.
در این روز در مقابل بیشتر پارک‌ها و فضاهای سبز و دیگر نقاط شهر نهال‌هایی به صورت رایگان در اختیار مردم قرار می‌گیرید. در این هفته، نهال انواع درختان، متناسب با شرایط جوی ایران، بین مردم توزیع می‌شود و شیوههای کاشت درخت آموزش داده می‌شود. اگر به صورت علمی از درختان استفاده شود و در ضمن، گونههای آنها تکثیر شود، نه تنها میزان منابع چوب جنگلی کاهش نمی‌یابد، بلکه بر شمار درختان افزوده می‌شود.
روز درختکاری در سایر کشورها
روز درختکاری بهانه‌ای است برای این که ما به محیط زیست احترام گذشته و آن را احیا کنیم و یا حداقل آن را با دقت بیشتری نگهداری کنیم. امید است که با تلاش در این جهت، حتی با کاشتن یک نهال کوچک، کشوری زیبا و آباد را برای خویش مهیا کنیم که یقیناً کاری پسندیده است.
اینکه می‌گویند با یک گل بهار نمی شود، درباره درختان صادق نیست. وجود هر درخت، سبب پاکی هوا، زیبایی محیط و آرامش خاطر انسان می‌شود. درختان را باید روح سبز حیات نامید. درختان افزون بر پاکی هوا، در پایداری و تقویت خاک و نیز حفظ آن در برابر عوارضی مانند سیل و نیز تأمین نیازهای غذایی موجودات، نقش بسیار مهمی دارند. فضای سبز، عاملی برای کاهش تنش‌های روانی است و می‌تواند تأثیر بسیاری در کاهش اثر آلاینده‌های محیطی داشته باشد. بنابراین اگر بخواهیم آینده بهتری داشته باشیم، باید در راه حفظ، احیا و توسعه این منابع بیش از پیش بکوشیم. در غیر این صورت، جهان آینده، جهانی همراه با فقر، گرسنگی و محیط زیستی آلوده و غیرقابل زندگی خواهد بود.
در همین روز:
آغاز سفر هفت ساله «حکیم ناصر خسرو قبادیانی» حکیم و شاعر ایرانی (۴۳۷ قمری)
تولد «گراردوس مرکارتور» جغرافیدان برجسته بلژیکی (۱۵۱۲ میلادی)
مرگ «هنری راولین سون» محقق و خاورشناس انگلیسی (۱۸۹۵ میلادی)
